آبسه مقعدی یک وضعیت دردناک و اغلب ناتوان کننده است که عده زیادی از افراد در سراسر جهان را بنا بر دلایل متعدد تحت تأثیر قرار می‌دهد. این آبسه ها که با تجمع چرک یا مواد عفونی در بافت‌های اطراف مقعد مشخص می‌شوند، می‌توانند کیفیت زندگی فرد مبتلا را تا حد قابل توجهی کاهش داده و باعث ناراحتی شدید او شوند. درک انواع مختلف آبسه مقعدی و روش‌های درمان آن برای بیماران و پزشکان به طور یکسان بسیار مهم است. در این مقاله، انواع آبسه های مقعدی را مورد بررسی قرار داده و علاوه بر این، در مورد رویکردهای درمانی متنوع این مشکل، از استراتژی‌های مدیریت محافظه‌کارانه گرفته تا مداخلات جراحی، نیز بحث خواهیم کرد. هدف ما این است که دانش مورد نیاز برای تشخیص زودهنگام علائم، جستجوی مراقبت‌های پزشکی مناسب و هدایت به سمت درمان و بهبودی مؤثر را در اختیار شما خوانندگان عزیز قرار دهیم.
آشنایی با انواع آبسه مقعدی
تشخیص نوع دقیق آبسه مقعدی بستگی به علائم و عوامل مختلف دارد. از آنجایی که هر نوع آبسه ممکن است نیازمند راهکارهای درمانی خاص خود باشد؛ مشاوره با پزشک و ارائه تشخیص حرفه‌ای از اهمیت بالایی برخوردار است. در این بخش، به بررسی انواع مختلف دُمل مقعدی و ویژگی‌های هر کدام از آنها خواهیم پرداخت:
جدول شماره۲: انواع مختلفی از آبسه یا دُمل مقعدی
ردیف | انواع آبسه مقعدی | توضیحات |
۱ | آبسه داخلی | آبسه‌هایی که در داخل مقعد قرار دارند و اغلب باعث خونریزی درونی می‌شوند. این نوع آبسه ممکن است با علائمی نظیر درد و خون در مدفوع همراه باشد. |
۲ | آبسه خارجی | آبسه‌هایی که در محدوده پوست خارج از مقعد قرار دارند. آنها معمولاً با درد و تورم در ناحیه مقعدی همراه هستند. این نوع آبسه اغلب قابل مشاهده است. |
۳ | آبسه تاخیری | آبسه‌هایی که ناشی از بازگشت یا تأخیر در بهبودی یک آبسه قبلی باشند. این نوع آبسه ممکن است پس از گذشت زمان از یک آبسه قبلی ظاهر شود. |
۴ | آبسه هموروئیدی | آبسه‌هایی که به خاطر تورم و التهاب وریدهای مقعدی، به‌خصوص در هموروئیدها، ایجاد می‌شوند. این نوع آبسه معمولاً با درد، خونریزی و احساس سوزش همراه است. |
۵ | آبسه اولیه | آبسه‌هایی که به‌صورت اولیه بدون وجود آبسه قبلی ایجاد می‌شوند. این نوع آبسه معمولاً ناشی از عواملی مانند یبوست یا تغییرات در رژیم غذایی است. |
۶ | آبسه پری آنال | شایع‌ترین نوع آبسه که به عفونت یا جوش مقعدی هم معروف است. این نوع آبسه مقعدی به شکل بافت متورم دردناک و جوش مانند در نزدیکی سوراخ مخرج بیماران ظاهر می‌شود. |
نحوه تشخیص آبسه مقعدی
تشخیص آبسه مقعدی به عنوان نخستین گام بعد از ظهور علائم و نشانه‌های این عارضه دردناک به‌حساب می‌آید. در حقیقت، پزشک معالج برای اتخاذ تدابیر مناسب جهت درمان دُمل مقعدی، نیازمند ارزیابی مفصل علائم و استفاده از وسایل تشخیصی متنوع است. ترکیب متداول این روش‌ها با یکدیگر، به پزشک کمک می‌کند تا اطلاعات کافی برای تشخیص صحیح و انتخاب راهکارهای درمانی مناسب به دست آورد. برخی از روش‌های تشخیص آبسه یا دُمل مقعدی عبارت‌اند از:
مشاوره رایگان!
شما می‌توانید به راحتی و در سریع‌ترین زمان ممکن با ارسال پیام به واتس‌آپ مشاوره رایگان دریافت کنید و جواب سوالات خود را بیابید.
09360504775
بررسی بالینی
پزشک ممکن است با بررسی دقیق علائم و تاریخچه پزشکی فرد، به تشخیص آبسه مقعدی بپردازد. این موضوع شامل پرسش در مورد علائم مدفوع، درد، خونریزی و تاریخچه یبوست یا اسهال هست. در حالات نادر، اغلب معاینات تحت عمل بیهوشی صورت می‌گیرند. با این حال، ارزیابی بالینی مانند معاینه مقعدی دیجیتال معمولاً به عنوان ابزار کافی برای تشخیص آبسه مقعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آنوسکوپی
در این روش از یک لوله نازک و باریک به نام آنوسکوپ برای بررسی مستقیم منطقه مقعدی استفاده می‌شود. این وسیله با کمک یک دوربین امکان مشاهده مستقیم آبسه، التهابات یا تغییرات دیگر در ناحیه مقعد را فراهم می‌کند.
کولونوسکوپی
از کولونوسکوپی به طور عمده در مواردی که نیاز به ارزیابی بازوی بالای روده و مقعد وجود دارد، استفاده می‌شود. این روش، با استفاده از یک لوله طولانی متصل به دوربین (کولونوسکوپ) اجرا شده و به بررسی تشخیصی جامع‌تر از آبسه مقعدی می‌پردازد.
سیگموئیدوسکوپی
این روش به بررسی دقیق‌تر منطقه سیگموئید (یک قسمت از روده کُلون) پرداخته و در راستای تشخیص آبسه مقعدی نیز کاربرد دارد.
سونوگرافی
آزمایش سونوگرافی مقعد (آلترا سونوگرافی) از امکانات تصویربرداری برای تجزیه و تحلیل تغییرات ناحیه مقعد و اطراف آن استفاده می‌کند. این روش می‌تواند اطلاعات ارزشمندی از وضعیت و علائم آبسه مقعدی فراهم کند.
سی تی اسکن یا ام آری آی
برای تشخیص آبسه یا دُمل مقعدی با استفاده از روش‌های تصویربرداری مانند سی تی اسکن (CT scan) یا ام آر آی (MRI)، پزشک متخصص معمولاً اقدام به انجام تصاویر مقطعی از ناحیه مقعد و اطراف آن می‌کند. این تصاویر به پزشک کمک می‌کند تا تغییرات و وضعیت بافت‌ها و غده‌ها را دقیقاً بررسی کند و نوع آبسه یا هر عارضه دیگری را تشخیص دهد. در طول این فرایند تصویربرداری، پزشک ممکن است از مواد حاجب (مثل ماده حاجب باریم) برای افزایش وضوح تصاویر استفاده کند. این روش‌ها به پزشک اطلاعات بیشتری درباره ساختارهای داخلی ناحیه مقعدی فراهم می‌کنند و در تشخیص آبسه مقعدی مؤثر هستند.
روش‌های درمان آبسه و عفونت مقعدی
درمان آبسه و عفونت مقعدی با توجه به شدت و نوع آن، علائم، وضعیت و مرحله بیماری، اولویت‌های موجود متناسب با شرایط فرد مبتلا نیازمند به‌کارگیری رویکردهای مختلفی است. پزشک با ارزیابی دقیق و مشاهده تاریخچه پزشکی فرد، بهترین تنظیمات درمانی را ارائه خواهد داد. در این بخش، به بررسی برخی از متداول‌ترین روش‌های درمان آبسه مقعدی پرداخته و بر اهمیت مشاوره با پزشک و پیروی از پیشنهادات پزشکی تأکید کرده‌ایم:
روش‌های درمان خانگی و دارویی آبسه مقعدی
برخی از علائم آبسه مقعدی ممکن است با استفاده از روش‌های درمان خانگی و دارویی کاهش یابند. البته، قبل استفاده از هر روش درمان خانگی پیشنهاد می‌شود به پزشک یا متخصص مراجعه کرده تا اطمینان حاصل شود مناسب‌ترین روش، بدون احتمال ایجاد مشکلات بیشتر کدام است. در این بخش، به بررسی برخی از روش‌های درمان خانگی و اقدامات خود مراقبتی می‌پردازیم که تا حدودی می‌توانند در کاهش علائم و نشانه‌های آبسه مقعدی مؤثر باشند:
تغییرات در رژیم غذایی
افزودن مواد غذایی غنی از فیبر مانند میوه‌ها، سبزیجات، و غلات کامل می‌تواند در پیشگیری از یبوست و بهبود عملکرد روده کمک کند.
مصرف آب بیشتر
آب کافی و هیدراته بودن بدن می‌تواند در نرم کردن مدفوع و کاهش فشار در مقعد مؤثر باشد.
حمام یا کمپرس آب گرم
استفاده از حمام یا کمپرس آب گرم به عنوان یک روش خانگی و غیر دارویی ممکن است باعث تسکین درد و التهاب ناحیه آبسه دار و تسریع فرایند بهبودی فرد مبتلا شود.
مصرف گیاه زنجبیل
استفاده از گیاه زنجبیل به عنوان یک روش طب سنتی، برای درمان عفونت ناحیه مقعد مؤثر است. این گیاه دارای خواص ضد التهابی قوی بوده و حداقل یک‌بار در طول روز بهتر است چای زنجبیل مصرف کرد.
مصرف عسل طبیعی
عسل به عنوان یک ماده مغذی با خواص ضدعفونی‌کننده و ضدباکتریایی شناخته می‌شود. مصرف همیشگی و به‌اندازه عسل طبیعی موم‌دار در وعده‌های غذایی منجر به تقویت سیستم ایمنی بدن و دستگاه گوارش در برابر فعالیت‌های میکروبی و قارچی مضر می‌گردد. همچنین، استفاده روزانه ۱ الی ۵ سی‌سی عسل مانع تجمع قارچ‌ها و باکتری‌های زیان‌آور در ناحیه مقعد شده و این روش برای افراد مبتلا به بیماری بواسیر نیز مفید است.
استفاده از داروهای گیاهی
همان‌طور که می‌دانید، بیماری جوش یا آبسه مقعدی در اغلب موارد به علت بیماری‌های التهابی سیستم گوارش و معده به وجود می‌آید. اگر شما هم به چنین بیماری‌های عفونی مبتلا هستید، استفاده از روش‌های درمان گیاهی برای پیشگیری از تشدید و عود آبسه مقعد ضروری است. از جمله گیاهان دارویی مؤثر با خاصیت ضد باکتری و ضد قارچ می‌توان به زیره سبز، سرکه سیب، دارچین، و آب آلوئه‌ورا اشاره کرد. مصرف روزانه این گیاهان دارویی در تناول غذایی هیچ عوارضی ایجاد نمی‌کند، بلکه به تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر تجمع چرک کمک می‌کند.
استفاده از پمادهای طبیعی
پمادهای حاوی عصاره‌های گیاهی مثل آلوئه‌ورا یا روغن‌های خاص می‌توانند به تسکین و بهبود التهاب ناشی از بروز آبسه مقعدی کمک کنند. مرهم سیاه، یکی از محبوب‌ترین پمادهای موضعی برای تسکین التهاب و قرمزی پوست، سوزش و خارش و مهار درد ناشی از عفونت مقعد است. این پماد حاوی مشتقات آنتی‌بیوتیک بوده و تأثیر فوق‌العاده‌ای در معالجه آبسه سطحی دارد.
زالو درمانی
زالو درمانی به عنوان یکی از روش‌های مؤثر طب سنتی می‌تواند برای بیماران مبتلا به آبسه آنال مفید واقع شود. این روش با هدف تصفیه خون از عوارض کثیف سودایی در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. خون غلیظ سودایی عمدتاً به عنوان منشأ اصلی بیماری‌های نشیمنگاهی محسوب شده و زالوها باعث تخلیه این خون از بدن می‌شوند. زالوهای استفاده شده برای درمان آبسه مقعدی با عنوان زالوی پزشکی شناخته می‌شوند و نوارهایی به رنگ سبز زیتونی یا سبز لجنی در پشت آنها قابل مشاهده است. همچنین، باکتری به نام “آئروموناس – هیدروفیلی” درون این زالوها وجود دارد که این باکتری وظیفه ترشح ماده آنتی‌بیوتیک را عهده‌دار است. این روش زالو درمانی بیشتر به عنوان ابزار پیشگیری برای کاهش شدت بیماری و جلوگیری از گسترش دُمل یا آبسه مقعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کرم‌ها و پمادهای موضعی
علائم آبسه ممکن است در تمامی بیماران به یک شکل ظاهر نشود. گروهی از بیماران در کنار روش‌های درمان داخلی نیازمند استفاده از درمان‌های موضعی نیز هستند. استفاده از کرم‌ها و پمادهای موضعی که در ساختار تشکیل‌دهنده خود حاوی مواد کورتیکواستروئید یا آنتی‌بیوتیک هستند، به تسکین التهاب و درمان آبسه مقعدی حاد و تازه ظهور کمک می‌کنند. پمادهای آنتی‌بیوتیک اغلب برای درمان آسیب‌های پوستی شدید به کار می‌روند. در مواردی که افراد عمل جراحی آبسه را انجام داده‌اند، پزشک ممکن است پماد یا داروی آنتی‌بیوتیک را برای پانسمان محل آسیب‌دیده تجویز کند. اثربخشی پماد برای درمان آبسه مقعدی به روش صحیح مصرف آن بستکی دارد. در بازار دارویی کشور، انواع مختلفی از پمادهای آنتی‌بیوتیک با برندها و اسامی متنوع موجود است. این آنتی‌بیوتیک‌ها عمدتاً برای درمان عفونت و قارچ زخم‌های پوستی عمیق مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ بنابراین، هر پماد آنتی‌بیوتیکی برای درمان آبسه مقعدی مناسب نیست.
مصرف داروهای مسکن و ضد التهاب
در صورت لزوم، مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است به کاهش التهاب و درد مرتبط با آبسه یا جوش مقعدی کمک کند. همچنین، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به‌عنوان یکی از راه‌های درمان جهت مهار و کنترل درد ناشی از آبسه و عفونت مقعدی در ناحیه نشیمن‌گاه پیشنهاد می‌شود. اما مصرف خودسرانه این قبیل از داروها بدون مشورت و نظر متخصص به عوارض جدی منجر می‌شود. داروهای آبسه مقعدی همانند پمادهای موضعی یا داروهای خوراکی ممکن است کارایی محدودی در درمان آبسه‌های عمیق مقعدی داشته باشند یا به طور کلی بی‌تأثیر باشند.
استفاده از ملین‌ها
در موارد یبوست، استفاده از ملین‌ها و تغییر رژیم غذایی می‌تواند به تسهیل تخلیه مدفوع کمک کرده و از تحریک مقعد جلوگیری کند.
روش‌های درمان پزشکی و تهاجمی آبسه مقعدی
درمان آبسه مقعدی گاهی نیازمند ترکیبی از درمان‌های طب سنتی، طب کلاسیک و جراحی است. برای برخی افراد با علائم ناراحتی عمیق، ترکیب این سه روش ممکن است مؤثر باشد. برخی بیماران می‌توانند با استفاده از پمادها و داروها بهبود یابند؛ این در حالی است که در موارد شدیدتر، به روش‌های تهاجمی‌تر نظیر جراحی نیاز است. به همین دلیل انتظار نمی‌رود که تکنیک یکنواخت درمانی برای همه بیماران مناسب باشد. بیشتر پزشکان اعتقاد دارند که آبسه یا عفونت مقعدی باید با تخلیه درمان شود. در این بخش قصد داریم که با روش‌های تهاجمی تخلیه جوش یا دُمل مقعدی بیشتر آشنا شویم.
انواع روش های جراحی آبسه مقعدی
جراحی آبسه مقعدی از جمله روش‌های پیشرفته و نوین در حوزه طب کلاسیک است. این روش عمدتاً برای بیمارانی که به شدت از آبسه مقعدی رنج می‌برند و عارضه در آنها گسترش یافته است، به کار می‌رود. رایج‌ترین روش‌های جراحی برای تخلیه عفونت مقعدی شامل موارد ذیل هستند:
جراحی به شیوه برش و درناژ
این شیوه جراحی به عنوان یک روش کم تهاجمی برای درمان آبسه‌های سطحی شناخته می‌شود. اصطلاح تخصصی درناژ در علم پزشکی به خشک کردن و تخلیه عفونت اشاره دارد. در این روش درمانی، جراح با ایجاد یک برش کوچک بر روی سطح آبسه مقعدی، چرک درون آن را کاملاً تخلیه و بافت‌های مرده پوست را برداشت می‌کند. این اقدام معمولاً تحت بی‌حسی موضعی و به صورت سرپایی انجام می‌گیرد.
جراحی به شیوه فیستولوتومی
گاهی اوقات، به دلیل شدت بیماری و عمق آبسه مقعدی ممکن است عفونت به سایر قسمت‌های پوست و اندام‌های درونی مقعد نفوذ پیدا کند. در چنین شرایطی، بعد از بستری شدن فرد در بیمارستان، جراحی فیستولوتومی باید از طریق بیهوشی عمومی و در اتاق عمل انجام گیرد. فیستولوتومی به عنوان یک روش تهاجمی با ایجاد برشی بزرگ‌تر در سطح آبسه برای تخلیه عفونت و استخراج فیستول‌ها (دالان‌های غیر طبیعی) همراه است. این نوع عمل جراحی معمولاً توسط متخصص و فلوشیپ جراحی کولورکتال انجام می‌شود.
جراحی با قرار دادن ستون
در این شیوه جراحی، از یک قطعه کوچک مانند کش لاستیکی یا بخیه برای باز نگه داشتن منفذ آبسه مقعدی، فیستول و در نتیجه، تخلیه عفونت درون هر یک از این عارضه‌های پوستی استفاده می‌شود. جراحی با قرار دادن ستون نیازمند بی‌حسی موضعی است.
لیزر درمانی
درمان آبسه مقعدی سطحی با لیزر، یک روش پیشرفته در حوزه جراحی کولورکتال است. در این روش، از انرژی لیزر به عنوان یک منبع نوری با توان بالا برای برش، خشک کردن عفونت درون آبسه مقعدی و تبخیر بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می‌شود. مزایای لیزر درمانی شامل کاهش خونریزی، کاهش درد پس از جراحی و بازتاب سریع‌تر جهت ترمیم بافت‌هاست. این فرایند توسط جراح و با کمک دستگاه‌های خاص لیزر انجام می‌پذیرد. همچنین، عوارض و طول دوره نقاهت لیزر درمان برای بازگشت به فعالیت‌های روزمره نسبت به جراحی‌های سنتی کمتر است.
در نهایت، این پزشک است که تصمیم می‌گیرد کدام روش جراحی بهترین گزینه متناسب با شرایط و نیازهای خاص فرد مبتلاست. در بعضی از موارد، با استفاده از روش‌های درمان خانگی در حوزه طب سنتی می‌توان علائم آبسه مقعدی را بدون هیچ هزینه اضافی و دردسری برطرف نمود.
ترشحات بعد از جراحی آبسه مقعدی
پس از جراحی آبسه مقعدی، ممکن است در بازه زمانی ۳ تا ۶ هفته، ترشحاتی با رنگ زرد یا شیری و مشابه چرک، از موضع جراحی بروز کند. در این شرایط، پزشک معالج تا اتمام دوره بهبودی ممکن است مسکن و آنتی‌بیوتیک برای تسکین درد و التهابات بعد از عمل جراحی تجویز کند. همچنین، مطابق دستورالعمل پزشک و توصیه‌های پرستار باید حداقل ۲ نوبت در طول روز، محل زخم جراحی را استریل و پانسمان آن را نیز تعویض نمود. بدین ترتیب، ترشحات با گذر زمان از بین رفته و محل زخم ناشی از جراحی بهبود خواهد یافت. سپس، فرد بیمار می‌تواند امور و فعالیت‌های روزمره خود را همانند گذشته بدون هیچ مشکلی انجام دهد.
عوارض بعد از عمل جراحی دُمل مقعدی
عمل جراحی آبسه مقعدی مشابه سایر جراحی‌ها، با عوارض متعددی همراه بوده که ظاهر شدن هر یک از آنها عمدتاً در بازه زمانی ۳ تا ۴ هفته پس از جراحی امری طبیعی است. افراد قبل از تصمیم‌گیری درباره این عمل دردناک باید با پزشک معالج خود در مورد خطرات و مزایای جراحی گفتگو کنند. برخی از عوارض شایع ناشی از عمل جراحی آبسه در ناحیه مقعد عبارت‌اند از:
- خون ریزی
- عفونت
- آسیب به بافت‌های اطراف مقعد
- احتمال عود مجدد آبسه مقعدی
- بی‌اختیاری مدفوع و باد معده
- شقاق مقعدی
- آسیب عصبی
- احساس درد شدید و سوزش بعد از دفع
مراقبت‌های لازم در دوره نقاهت بعد از عمل جراحی آبسه مقعد
دوره نقاهت پس از عمل جراحی آبسه مقعدی ممکن است چهار الی شش هفته به طول بینجامد. این دوران تا بهبودی کامل فرد بیمار با چالش‌های مختلف و دردناکی همراه است. از همین رو، بر اهمیت اقدامات مراقبتی پس از جراحی به‌منظور بهبودی سریع‌تر در این زمینه تأکید شده است. این اقدامات مراقبتی اکثراً شامل مواردی نظیر ضدعفونی کردن محل زخم آبسه، مصرف مسکن‌های ضد درد و ضد التهاب به تأیید دستورالعمل پزشک و رعایت بهداشت شخصی هستند. همچنین، پزشک ممکن است داروهای آنتی‌بیوتیک یا پمادهای خاصی را برای کاهش خطر عفونت در محل زخم آبسه تجویز کند. از دیگر اقدامات مراقبتی بعد از جراحی آبسه مقعدی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پرهیز از خوردن غذاهای پرچرب، شیرین و حاوی ادویه
- نوشیدن مایعات و آب میوه طبیعی به اندازه کافی در طول روز
- حداقل روزی نیم ساعت پیاده‌روی
- استحمام با آب ولرم مایل به سرد در طول روز
- تعویض منظم پانسمان زخم و ضدعفونی کردن آن
- خودداری از نشستن‌های طولانی‌مدت
- استراحت کافی در طول روز
- عدم استفاده از نوشیدنی‌های الکلی
- عدم مصرف داروها و قرص‌های مخدر برای تسکین درد بعد از جراحی
- استفاده از پمادهای گیاهی آنتی هموروئید مانند پماد رینای سیاه (مرهم سیاه تأثیرگذار) جهت ترمیم سریع‌تر زخم آبسه مقعدی
- استفاده از مسکن‌های خوراکی یا تزریقی قوی بر اساس تجویز پزشک
- تمیز نگه داشتن ناحیه آسیب‌دیده و شستشوی منظم آن با صابون آنتی‌باکتریال قوی
- استفاده از مکمل غذایی حاوی فیبر با خاصیت ترمیم‌کنندگی قوی و آنتی باکتریایی بالا
- مصرف شربت‌های ملین طبیعی مانند آب خاکشیر و یا آب انجیر
- خوردن حجم متوسطی از میوه و سبزیجات در طول روز برای کاهش فشار به ناحیه زخمی و آسیب‌دیده مقعد هنگام اجابت مزاج
- استفاده از مسهل‌های حجم زا مانند پسیلیوم یا مسهل اسمزی مانند شربت لاکتولوز با تجویز پزشک برای دفع راحت‌تر مدفوع
پاسخ به سوالات شما
آیا جراحی آبسه مقعدی برای همه بیماران مناسب است؟
برخی اوقات، جراحی آبسه یا دُمل مقعدی با توجه به شرایط فرد بیمار، ممکن است یک گزینه مناسب برای درمان نباشد. به طور مثال، بروز این نوع عارضه پوستی در بیماران مبتلا به مشکلات قلبی و ریوی چالش‌برانگیزتر از سایر افراد است؛ چرا که ریسک جراحی آبسه در ناحیه مقعد نسبتا بالاست. همچنین، در صورت وجود مشکلات خونریزی شدید، انجام جراحی معمولاً به دلیل خطرات احتمالی آن توصیه نمی‌شود. بیماری‌های التهابی روده، سرطان مقعد و دیگر اختلالات نیز می‌توانند علائمی مشابه آبسه مقعدی ایجاد کنند. در این حالت، قبل از اتخاذ تصمیم قطعی و نهایی در خصوص جراحی آبسه مقعد لازم است تا نوع بیماری توسط پزشک متخصص تشخیص داده شود. پزشک با توجه به وضعیت فرد بیمار قادر است که توضیح دهد، آیا گزینه جراحی برای درمان عفونت مقعدی مناسب است یا خیر، و همچنین کدام روش جراحی مؤثر خواهد بود. عوارض جراحی آبسه مقعدی و گزینه‌های درمان نیز در این زمینه باید با دقت ارزیابی شوند.
آیا بیماران دیابتی می‌توانند از روش جراحی برای درمان جوش مقعدی استفاده کنند؟
تصمیم نهایی درباره عمل جراحی آبسه مقعدی برای بیماران مبتلا به دیابت باید با مشورت پزشک انجام شود. دیابت ممکن است تأثیر زیادی بر فرایند بهبودی داشته باشد و نیاز به نظارت دقیق بر وضعیت قند خون و دیگر عوامل بهداشتی دارد. بیماران دیابتی عموماً در برابر عفونت‌ها و جراحی‌های مختلف با خطرات بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند؛ به‌خصوص اگر مدیریت مناسبی برای کنترل بیماری انجام نشود. جراحی آبسه یا عفونت مقعدی در صورت عدم کنترل دیابت و افزایش سطح قند خون، ممکن است با ریسک‌های بیشتری همراه باشد.
در این شرایط، پزشک تصمیم به بهبود و کنترل دیابت قبل از جراحی گرفته یا روش‌های خاصی برای مدیریت جراحی در بیماران دیابتی اتخاذ می‌کند. بنابراین، اگر قند خون بیمار به‌خوبی کنترل شود، جراحی آبسه یا دُمل مقعدی می‌تواند برای این دسته از بیماران نیز مفید و مؤثر واقع شود. مراقبت‌های بعد از جراحی آبسه برای بیماران مبتلا به دیابت حائز اهمیت بوده و باید تمام دستورات پزشک را با دقت انجام داد.
همین حالا نوبت خود را رزرو کنید!
ما در کلینیک نیکان در کنار مجرب‌ترین تیم پزشکی، آماده خدمت رسانی به شما هستیم. اگر پوستی جوان و شاداب می‌خواهید، همین حالا نوبت خود را رزرو کنید.
